bir ben vardı...

Bir yemekhane kalabalığının ortasında belirir öfkem
Adaletsizlik damarıma dokunur
Bir “ben” gelir o an’a kadar ki
Ne olduğumu apaçık gösteren
Sürekli gelgitler ve değişen kişilikler
Umutlarım,geleceğim,güzel duygularım ve hayatım
Bir elbise dolabında asılı seccadem de
Askıda hayaller, hayatım;
Teslimiyet,huzur
Özlemişim, birilerinde duyunca farkettim
Kutsal kelimeler sakız idi bir zamanlar
Sanki ne diş var ne ağız
Sözler yok sözler askıda
Öfke yine hüzünle elele
Yeni bir gelecek, yeni bir kişilik içindi
Birilerinin çok ihtiyacı olup da verdiği
“vermenin almaktan faziletli” olduğunun bilincindekiler
üzülürdü görselerdi
raflarımdaki kitapları...